Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) ονομάζεται η παλινδρόμηση γαστρικού υγρού στον οισοφάγο και οφείλεται σε χάλαση του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα (της βαλβίδας που φυσιολογικά παρεμποδίζει την αναγωγή των υγρών του στομάχου στον οισοφάγο).
Επεισόδια παλινδρόμησης συμβαίνουν φυσιολογικά σε όλα τα παιδιά. Στη βρεφική ηλικία, η ΓΟΠ είναι συχνή και θεωρείται φυσιολογικό φαινόμενο. Συνήθως παρατηρείται στους 3 πρώτους μήνες της ζωής, όπου τα μισά βρέφη έχουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο ΓΟΠ την ημέρα. Η μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται στην ηλικία των 4 μηνών, όπου περίπου το 70% των βρεφών εμφανίζουν ΓΟΠ, ενώ μέχρι την ηλικία των 12-24 μηνών τα συμπτώματα υποχωρούν στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Αυτό οφείλεται στην προοδευτική ωρίμανση της λειτουργίας του οισοφάγου και του στομάχου. Εκτός από την ανωριμότητα της λειτουργίας του οισοφάγου και του στομάχου, υπάρχουν παράγοντες που προδιαθέτουν τα βρέφη σε ΓΟΠ, όπως: η δίαιτα , η οποία περιλαμβάνει μεγάλο όγκο υγρών, η προωρότητα και η αλλεργία στο γάλα της αγελάδος.
Η ΓΟΠ είναι παθολογική και ονομάζεται παλινδρομική νόσος όταν συνοδεύεται από επιπλοκές. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα συμπτώματά της, ώστε να τα αντιμετωπίζουμε έγκαιρα.
Το βρέφος με ΓΟΠ παρουσιάζει συχνές αναγωγές γάλακτος (γουλιές) κατά ή μετά το γεύμα. Συνήθως οι γουλιές γίνονται χωρίς προσπάθεια και τα περισσότερα βρέφη είναι χαρούμενα, μερικά όμως μπορεί να επηρεάζονται από τα επεισόδια και να φαίνεται ότι υποφέρουν. Όταν η ΓΟΠ συμβαίνει συχνά, παρατηρείται αναστάτωση στην οικογένεια και έντονη ανησυχία. Μπορεί όμως να εμφανίσει το μωρό και συμπτώματα που υποδηλώνουν επιπλεγμένη ΓΟΠ δηλαδή παλινδρομική νόσο όπως:
Τα περισσότερα βρέφη με απλή ΓΟΠ δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε καμία εργαστηριακή εξέταση και μέχρι την ηλικία των 12-18 μηνών τα συμπτώματα υποχωρούν στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Παρ’ όλα αυτά, αν η παλινδρόμηση είναι πολύ συχνή και δημιουργεί προβλήματα ή επιπλοκές χρήζει διερεύνησης.
Ένα καλό ιστορικό είναι αρκετό γενικά αρκετή για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση της μη επιπλεγμένης ΓΟΠ. Η διαγνωστική προσέγγιση επομένως περιλαμβάνει τα εξής:
Η θεραπευτική παρέμβαση συνήθως αφορά αρχικά την τροποποίηση της δίαιτας του βρέφους. Μέχρι την ηλικία των 3-4 μηνών το μωρό δεν έχει αναπτύξει το αίσθημα του κορεσμού και συνήθως είναι λαίμαργο. Θα πρέπει να πίνει ποσότητα γάλακτος ανάλογα με την ηλικία και το βάρος του και όχι υπερβολικές ποσότητες. Η χορήγηση ειδικών γαλάτων εμπλουτισμένων με πηκτικές ουσίες μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των εμέτων και των αναγωγών και έχουν ένδειξη σε μερικές περιπτώσεις όπως βρέφη που δεν παίρνουν βάρος ή κάνουν άπνοιες. Στις περιπτώσεις υποψίας αλλεργίας στο γάλα αγελάδας, συνιστάται η εμπειρική χορήγηση γάλατος εκτεταμένης υδρόλυσης της πρωτείνης για 1-2 εβδομάδες.
Η πρηνής θέση συνοδεύεται με λιγότερη ΓΟΠ σε σχέση με την ύπτια. Επειδή ωστόσο, η συγκεκριμένη θέση έχει συσχετιστεί με το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου , δεν συνιστάται στους πρώτους 12 μήνες της ζωής.
Φαρμακευτική θεραπεία κρίνεται απαραίτητη ανάλογα με την ηλικία και τα συμπτώματα. Τα φάρμακα που χορηγούνται στοχεύουν στην καταστολή της έκκρισης γαστρικού υγρού και είναι οι αναστολείς των Η2 υποδοχέων όπως η ρανιτιδίνη και σε παιδιά άνω του έτους οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων όπως η ομεπραζόλη και λανσοπραζόλη. Χορηγούνται συνήθως μερικές εβδομάδες ανάλογα με την περίπτωση.
Η πρόγνωση της ΓΟΠ είναι καλή . Τα συμπτώματα υποχωρούν στα περισσότερα παιδιά μέχρι την ηλικία ων 12-24 μηνών, Μερικά παιδιά με συχνή παλινδρόμηση μπορεί να παρουσιάουν προβλήματα σίτιης στον επόμενο χρόν της ζωή. Επίσης, τα πιδιά με ΓΟΠ είναι περισσότερο πιθανό να εμφανίσουν ΓΟΠ όταν γίνουν ενήλικες.
Καφρίτσα Παναγιώτα
Παιδογαστρεντερολόγος